zmordować się

zmordować się
zmordować się {{/stl_13}}{{stl_7}}'utrudzić się, zmęczyć się, wyczerpać się czymś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zmordować się ciężką pracą. Zmordował się szybkim biegiem. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • zmordować — dk IV, zmordowaćduję, zmordowaćdujesz, zmordowaćduj, zmordowaćował, zmordowaćowany 1. «mocno zmęczyć, sfatygować, strudzić, umordować» Zmordować konia szybkim galopem. Daleka podróż kogoś zmordowała. 2. pot. «wykonać coś, zrobić coś z wielkim… …   Słownik języka polskiego

  • zmordować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, zmordowaćduję, zmordowaćduje, zmordowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyczerpać, osłabić, zmęczyć kogoś, coś mocno; umordować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zmordować zwierzę ciężką… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • naharować się — dk IV, naharować sięruję się, naharować sięrujesz się, naharować sięruj się, naharować sięował się «spędzić wiele czasu na harowaniu, zmęczyć się harowaniem, długą, ciężką pracą; spracować się, zmordować się» Naharował się dosyć przez całe życie …   Słownik języka polskiego

  • sfatygować — dk IV, sfatygowaćguję, sfatygowaćgujesz, sfatygowaćguj, sfatygowaćował, sfatygowaćowany 1. przestarz. «narazić kogoś na fatygę; zmęczyć, utrudzić, zmordować» Sfatygować kogoś czymś. 2. żart. «zużyć, zniszczyć» Sfatygować ubranie. Mocno… …   Słownik języka polskiego

  • strudzić — dk VIa, strudzićdzę, strudzićdzisz, strudź, strudzićdził, strudzićdzony przestarz. «pozbawić sił, osłabić trudami, mocno zmęczyć; utrudzić, zmordować» dziś żywe w imiesł. biernym. Strudzeni żołnierze. Strudzone konie. Dzieci strudzone zabawą.… …   Słownik języka polskiego

  • z- — {{/stl 13}}{{stl 8}}(w wyrazach, których tematy zaczynają się na samogłoskę, spółgłoskę dźwięczną oraz s, sz, h) {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przedrostek tworzący czasownik oznaczający osiągnięcie celu, skutku …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • uznoić — dk VIa, uznoję, uznoisz, uznój, uznoił, uznojony zwykle w imiesł. biernym, książk. «bardzo zmęczyć; utrudzić, znużyć, zmordować» Ludzie uznojeni pracą w polu. Konie uznojone długą drogą. uznoić się rzad. «bardzo się zmęczyć; utrudzić się, znużyć… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”